Jumat, 29 April 2011

JANGKA JAYABAYA CATUR SABDA PETIKAN SERATAN TANGAN KANGGE SAMBETAN JANGKA TRIWIKRAMA (1)

1. jangka jayabaya, petikan seratan tangan



Pameca wontening jaman dahulu, tuwin rawuhipun ratu adil, panetep panatagama kalipatullah. Pamecanipun sang prabu jayabaya ing kadiri. Kulup ingsun mangsit marang sira, yen ing tembe tanah jawa wis kasingget-singget sak enggon-enggon, desa-desa wis sigar mrapat,pasar ilang kumarane, kali ilang kedhunge, kereta tanpa turangga, lan ana satriya teka kang putih kulite, saka kulon pinangkane, nuli ana agama tatakonan padha agama. Apa maneh dhayoh mbageake kang duwe omah, ana kebo nusu gudel, endah-endah cacahing gendhing sekar kaendran, sanalika iku wong jawa akeh kang tesmak bathok, sanajan mlorok ora delok, andheng-andheng dingklik, lah ing kono kulup, ora suwe bakal katon alat-alate kang minangka dadi cacaloning sang ratu adil panetep panata agama kalipatullah utusan kang ngemban dhawuhing allah, paribasane sumur marani timba, guru luru murid, prajurit ngunus pedang katresnan, nangeng wong-wong akeh kang padha mangkelake atine, nyumpelake kupinge, ngeremake matane, nangeng sapira anane wong kang melek, padha ngrungu lan padha anggarubyung tut wuri lakune cacala mau mesti slamet.

Nuli ana janget ingatelon, nalika iku, jawa kari separo, walanda kari loro, sadulur ilang kangene, wong lanang ninggal lanange wong wadon ilang wirenge, saenggon-enggon akeh ratu aapung gawane pating belasak, wong nonoman akeh kang dadi mantri bupati lan punggawane. Sajabane tanah jawi ana perang gedhe, saenggaon-enggon ana pailan, pageblug, rupa-rupa sangsarane, babaya warna-warna, wong-wong padha mangan watu, mangan wedhi, omben-omben peresan blontong, wong wadon akeh kang kulo endhonge dhewe, marga saka rusuhe, wong lanang wadon akeh kang kataman lelara bubrah paribasane jaman edan, yen ora ngedan samar yen ora keduman, mangkana wong kang ora duwe iman nanging piweling ingsun, di awas di eling, jejegna imanira, turuten gustinira ratu adil panetep panata gama. golekana gagamane sing nganti ketemu, turuten dalane, ngetut buriya saparane, lumebuawa oparibasaning wadya balane, ora suwe bakal katon tandha-tandhane rawuhing ratunira ngagem kamulyan gedhe, rawuhe liar kulit kairingake bala malaekat mayuta-yuta cacahe, ngadag payunge kuning, tegase bang-bang wetan karepe wus ndungkap paletheking pepadheng. Umbul-umbule alaras bandera pare anom, yaiku tandane pangeran pati, dene titihane jaran napas cumathine penjalin tinggal, jemparinge tekat suci kang mingsi-mingis pucuke, mubyar-mubyar pamore, kakedher kendhenge, membat-membat gandhewane, lang ilang nalika iku kulup kocapa ing kono banjur ana perang kang luwih gedhe, marga saka gedhene, gandarwa, thethekan, ilut-ilut, banaspati,sakehing iblis, jajalanat kabeh,padha buyar sar-saran padha ngungsi, saenggon-enggon mamangan wong padha ora sumurup marang ratu adil penetep panata gama.

Dalasan para lelembut ing tanah jawa kayata: wadyabalane sunah lawu, kanjeng lara kidul, para setan bekasakan ing alas roban iku satemene pinangkane saka mekah, kabeh mau bakal ketiban gagaman landheping pedhang sirolah temah padha asasaran. Solahe pating bilalung kaya gabah den interi, prelu padha ngungsi, lan padha lumebu ing wong kang ora pisan-pisan manembah marang allah. Mulane banjur ana pageblug gedhe, saka apese wong kang mulang sarak, wong lara esuk, sore mati, lara sore, esok mati, wong kasandhung banjar mati, cinakot tikus mati, cinakot semut mati, wahing gebres-gebres mati, gumuyu kepingkel-pingkel kelelen banjur mati, wong macul ing tegal krasa pegel boyoke, banjur ngulet uga kebanjur mati, temanten anyar lanang wadon lagi padha pepasihan kang lanang nuli mati.

Lah ing mangsa iku, wong jail bakal kethail, drengki srei ngemasi, wong duwe budi salah bakal seleh, nakal bakal ketriwal, wong bedhang di buwang, wong cidra kentas dening jemparinging tekad suci, temah bilahi kang kasebut pedhang sirollah, mesthi sirna tanpa lari, kang rawe-rawe rantas, malang-malang putung, nuli ing ngendi panggonana ana tontonan kang aneka warna, yaiku panjelmane jatine lelanat, sapa kang andeleng , bakal kapendhem, sapa kang kepencut bakal katulu dening lelembut , sing sapa seneng pamburine nemu peteng.

Tumuli ana banjir getih, sarah mayit, lumut brengos, ganggeng rambut. Ing nalika iku kulup, diawas dieling marang gustimu kang anyar katon, dimantep mangadhepira marang sang ratu adil panetep panata gama kalipatullah, awit lestari slamet,iya mung kawulane tatu mau, yaiku para wong dhomas, tegese para wong kang ambodo kaya emas.

Lah marga ing lelakon mau atas karsaning pangeran, kang kena ginawe tulak mung wong kang padha ngibadah marang allah, dene tumbale getih pitek putih lanang wadon jagoan, pambelehe ana sapucuing tumpeng, lan kebo bule kang di arak menyang alun-alun, pujine tan kena kendhat, dongane turun sih, mengkana kulup, patrap pangabdine wong dhomas, anggone nganti-anti rawuhe gustine sang ratu adil panetep panata gama.

Ora antara lawas tumuli rawuh sarta jumeneng angratoni jagad rating kono sawah sajung pajege mung sadinar dene panggaweyan negara bakal padha ora anan, awit wong akeh kaperdi sembahyang marang gusti allah bae,sarta memuji saben dina tanpa kendhat. Dene ingsun awanti –wanti, meling marang sira, golekana jumeneng ing sajroning sahadat kang mangkene; kang jumeneng roh ilapi kang ana telenging ati, kang minangka pancering urip, kang dadi wakiling allah, iya kui wewayangane nabi musa, kang ana ngawak tresna, iya ingsun wujud kang sampurna, etuking slamet aneng donya akhirat, iya ingsun datullah, iya rohollah iya ingsun, iya allah, loro adi siji, iya sarupa, iya sarasa, iya ingsun kang angon osiking ati, iyo ingsun amung wenang kang murba amisesa tan samar ing ngendi.

Lah iku timbuling buda wekasan, dene sinebut buda wiwitan iya iku ratu majapahit, iya timbuling buda wekasan iku paribasane bakal ana; sileme prau gabus, kumambanging watu item, mungguhing jumeneng nging sang ratu adil, aneng kraton katangga,pasare ana ing lurah binatu, iya herucakra (kerucakra), iya tunjung putih, iya pudhak sinumpet, jumeneng imam mahdi, iya kanjeng nabi isa rohollah.

Iku kang ambuka agama kang samar-samar nanging sira do awas den eling, awit sadurunge ratu adil rawuh, ing tanah jawa ana setan mindha manungsa rewa-rewa anggawa agama, dhudhukuh ana ing glasah wangi, dadine manungsa banjur padha salin tatane, satemah ana ilang papadhange, awit padha ninggal sarengate, dadi kapiran wiwit cilik mula.

Mulane wekas ingsun marang sira, sira kang ngati-ngati, krana gusti sang ratu adil, lagi tapa nungsang ana sapucuking gunung sarandhil, mung gagamane wae golekana kongsi ketemu, awit ing tembe bakal ana jumeneng ratu kang padha baguse, padha pangagemane lan iya padha paraupane, lah ing kono para wong-wong padha pakewuh pamulihane, satemah padha binggung, nangeng luih bejo wong kang wis mangerti kang dadi pangerane, mulane sira kulup, dipoma aja nganti lali marang tetengere sang ratu adil panetep panata gama. Dene sira yen wis katemu aja nganti sira katilapan, tutu buriya ing satindake lan embunan tumetesing banyu zam-zam, mesti slameta langgeng ing salawas-lawas mung iki piweling ingsun marang sira kulup, poma dan estokna.

Minggu, 11 Juli 2010

JANGKA JAYABAYA

niyatingsun arep maca jaman lelakon ing tanah jawa kene,kang gegayuhan kahanan salumahing jagad,manut kridaning bahwana.kang ingsun jangka barang lalakon sajroning jaman kang gde banget,jaman kang tinemu sajroning rong ewu satus candra manut petungan lakuning rembulan.(6).
saka 2100 taun iku kalebu jaman atusan taun kang wus kapungkur,wuwuh maneh jamanmbesuk,sapungkuringsun atusan taun kang bakal klakon.
rong ewu satus taun (1),iku ingsun perang dadi 3 jaman.(2).kang kawilang gedhe,siji siine jaman lawase pitung atus taun (3) candra.
wiwit ing jaman uripingsun ing sunyaruri,(4) nganti mbesuk wekasane jaman kapisan,nganti tekan 700 taun ing jaman kapindo,lan 700 taun maneh ing jaman kaping telu yaiku jaman pungkasan.umur umurane kraton jawa racak 100 taun.lire 100 taun iku alihane panggonan kaping telu kapetung soko jaman sunyaruri.utawa owah gingsir tatanan tanah jawa (5).dadi 700 taun iku kaperang maneh 7 jaman (7) sedheng utawa abad.
abad 100 taun iku perlu banget kanggo owah owahing bawana kang anjalari owahing kahanan jagad.marga manut primbon ilmu panglintangan,katon lintang kumukus,siji sijine saben 100 taun mung sapisan temu gelang.dadi dayane kang ngenani jagad kene 100 taun sapisan tumrap lintang kumukus siji sijine iku.lintang kumukus iku akeh,cahya utawa sorote beda beda,dayane cahya utawa sorote kang ngenani jagad iyo beda,mesti bae anjalari kahananing jagad iya banjur beda (8).
dene 100 taun isih aperang maneh dadi 3 perangan,manut umur umurane ratu jawa sasuwene jumeneng nata,aran jaman drajat ratu,suwen saben sadrajat ratu 33 taun candra luwih sahitik.dene 33taun iku uga aran aman cilik,jaman perangan saka abad,sanajan mangkono iih kaperang maneh dadi 3 jaman manut owah gingsiring kahanan,sasuwene ratu siji sijine jumeneng ratu.perangan mau 11 taun candra suwene.aran kali utawa kala.mbesuk yen wis tekan wekasaning jangkaningsun,wekasaning 2100 taun,taun dhek iku kang ingsun weca mung sajaman cilik.kang wekasane dewe 33 taun mau perangane 3,dadi mung 11 taun suwene,aran kakiyuga,kalisengara,lan kalabendu.
33 taun iku ratune aran herucakra jaman kali yuga aran satria kasampar kasandung,akeh wong katambuhan,asli saka katangga kapethak,akadhaton ing pudhaksinumpet.
ing jaman kaliyuga iku uga aran jaman kukila,wong wong padha pating salebar,ngalih panggonan,ngupaya panguripan lan golek pangayoman,dening kataman rubedan lan kasangsaran ,suwene 11 taun.liwat jaman kaliyuga nuli ngancik jaman kali sengara iya 1 taun suwene,ratune aran herucakrakatanggakacepit,dene munul saka alas katangga kacepit ngadaton ing pundak sategal.nalika iku wong wong padha pating bilulung tambuh tambuh kang di parani,ngalih panggonan nanging pada sepi,sebab para satia wes ilang prawirane,wong wadon ilang wirange,wong lanang ilang kuasane,gama tanpa daya,piwulang becik wis tanpa guna,sebab anane mung angkara para cidra kang didemani.kali ilang kedunge pasar ilang guwalang kumarane lan kumandange.papan werit lan pepunden ilang angkere,kraton ilang singere,negara ilang ngegrenge mung kabak sawangan kang melas asih ,kaliwate saka jaman kali sengara lawase taun,ing jaman kalabendu ratune aran heru cakra hasmara kingkin semune andamar wulan,akadaton ing kadiri,bayar 500 real seta dahare mung saka pametune tapak astane dewe,adus kringet ing dina dina tanpa kendhat.
jaman kalabendu dibukani gara gara bumi gonjing gunung ketuk,gara mulak malik,udan salah mangsa,kilat thathih liliwera,bandhang,sumber sumber padha sat,udan awor lahar,kali kali pacethak,lemah gingsir,kudhubge wong para duraka,polae kaya gadi interi,pating bilulung lali sanak kadang,bapa biyung lali anak,anak panglingt wong tuwane,kalabendu sabarang kang tinemu tansah ora enak kepenak,tetep jaman sikara,tukar padu cocongkrahan lan sedulure,padha rebut bener dewe.wekasan gara gara lamun gunung geni merapi kroda metu lahare,ditimbangi gunung geni liyane,oreging gunung slamut,semeru,brama kelut,lan gunung kendheng.ing kono wewatese jaman kalabendu.entek entekane heru cakra hasmara kingkin semune andamar wulan,tanah jawa ambane kari saiyubing payung,sebab bumine mingkup.
kiyamat kobra anah arep numpes tanah jawa saisine,sanajan seng i mong nrima,nanging sing momong ora arima,lan kudu arep ngentas saka naraka dunya kang sinandang dening herucakra katelu pisan.
mula banjur tekane babantu saka nusa tembini,kukulitane jenar,dedeg cebol kepalang,iku bakal ngebroki tanah jawa,pangrehe mung saumure jagung suwene nuli ditinggal mulih ing negarane dewe ing nusa tembini.tanah jawa bali mring bangsane dewe nanging sarana babanten.
tekan ing kono wis entek jangkaningsun,sajroning 2100 taun lawase,kaliwat saka semono dudu bagianingsun,ing tembe ono dewe kang due bagean koyo ingsun iki.
tutupe jangka lan ingsun aweh wasita :tebu sahuyun,ana wedhon saka alor kulon,akemul mori putih,ateken tebu wulung,wes batangen dewe wasitaningsun.(12)


sumber :kitab primbon QURAISYN ADAMMAKNA

Minggu, 09 Mei 2010

ILMU KETUNGGALAN

ILMU KETUNGGALAN ini menjabarkan tentang adanya PANCAINDRA , juga pengetahuan tentang MEDITASI atau pengetahuan tentang YOGA .
dan yang akan di jabarkan terlebih dahulu disini adalah adanya kata MENUTUP 9 LOBANG TUBUH / NUTUPI BABAHAN NAWA SANGA .
maksud adanya kata tadi adalah sebagai UCAPAN / DO'A , nata DWARAWATI atau sang ARJUNA saat ber MEDITASI / SEMEDI .
nah dari kata itulah yang kemudian di jadikan pegangan umum/memasyarakat,namun maksud sebenarnya kita tidak bisa bila benar" menutup salah satu saja dari 9 lobang tadi.
dan dari itulah disini hendah saya terangkan maksud yang sebenarnya :
kata 9 LOBANG /jawa = NAWASANGA = HAWA + SONG + NGO = KOSONGO = KOSONGNO = KOSONGKAN .
maksudnya,semua sumber hawa nafsu harus di kosongkan/tidak ditempati, sedangkan tempat hawa nafsu itu sendiri berada di dalam INDRIYA / PANCAINDRA . ( PENGLIHATAN , PENDENGARAN , RASA LIDAH , dan RASA BADAN ).
kata PANCA INDRA = PANCADRIYA / jawa sebenarnya adalah penggalan dari kata PANCEN INDRIYA , mendapat penambahan huruf (I) yang melebur dalam kata (CA),yang lalu di baca PANCENDRIYA yang artinya KETETAPAN KEHENDAK , jawa/PEPANCENING KERSA . ya itulah yang MEMBERI , MENJAGA , MEMPUNYAI ,MEMBIMBING KEHENDAK .
sedangkan yang MEMBIMBING KEHENDAK itu sebenarnya ada 6 PERKARA . ( bertambah 1, dari yang 5 ) yaitu PERKATAAN . karna itu lalu ada perkataan SAD INDRIYA / INDRIYA 6 . ( dalam CANDRA SANGKALA watak 6,kata SADRASA = SAD RASA = SAD GUNA . maksudnya RASA 6 ). tertulis dalam MAHABARATA WANAPARWA dalam penggalan ARANYA KAPARWA , SAD INDRIYA tadi di jadikan TEMPAT PERSEMAYAMAN INDRIYA 6 . disitu di tetapkan sebagai tempat yang menjadi DASAR PENGENDALIAN dan PENYATUAN . maka pengendalianya tentu tidah bisa sempurna bila hanya di cegah begitu saja bersama" ketika kita masih ber MEDITASI . dan bila mana ada yang bisa/mampu MENCEGAH / MENGENDALIKAN seperti itu pasti JAUH DARI KEBENARAN . karna bila kita MENGARANG / KIRA " saja,yang begitu apa bisa TERLAKSANA dalam KEHIDUPAN . jadi nyata pengendalian PANCA INDRA itu tidak bisa seperti kuasa alam yang mampu menghapus banyaknya kabut yang meliputi ANGKASA . namun harus TELITI dan HATI " dalam keadaan apapun,dan juga di jalankan dalam hidup bermasyarakat.
didalam CIPTA itu sudah dipenuhi KEKACAUAN + KEINGINAN + IRI DENGKI . karna itulah keSUCIan CIPTA HANCUR LEBUR , dan hanya tersisa BAU AMIS .

sebagai contoh seperti raja putri wirata DEWI DURGANDHINI / dewi LARA AMIS , saudara sang DURGANDHANA , setelah di obati oleh begawan PALASARA . setelah sembuh berganti nama dewi YOJANAGANDI / GANDAWATI / SETYAWATI . yang berarti HARUM SEMERBAK BAUNYA memenuhi isi CAKRAWALA . maksudnya bila sudah mampu menguasai PANCA INDRA tentu tidak akan lagi terpengaruh oleh smua permasalahan.

kembali pada kata PANCA INDRA , walau sudah bisa di pahami namun banyak yang kurang di mengerti. di sebut dalam serat MAHABARATA bagian ADIPURWA , di ceritakan dewi DRUPADI menjadi istri dari PANDAWA LIMA , dan dari 1 istri itu masing" punya 1 anak. para raja putra itu disebut PANCABALA / PANCAWALA , PANCAKUMARA , PANCABALAWITYA . artinya 5 anak laki", HADWITIYA = UNGGUL TANPA TANDING , PANCABALA inilah yang menjadi lambang dari PANCA INDRA .
5 putra tadi :

-dari prabu YUDISTIRA bernama sang PRETIWINDYA , sebagai lambang PENGLIHATAN
-dari sang WERKUDARA bernama sang SUTASOMA , sebagai lambang PENCIUMAN
-dari sang ARJUNA bernama SUTAKIRTI , sebagai lambang PENDENGARAN
-dari NAKULA bernama SATANIKA , sebagai lambang RASA LIDAH
-dari SADEWA bernama SRUTAKARMA , sebagai lambang RASA ANGGOTA BADAN

sudah di sebutkan di atas kata PANCA INDRA adalah dari PELEBURAN kata PANCENDRIYA / jawa, yang bergeser kata lalu dibaca PANCAINDRA . karna itu juga akhirnya di kenal sebagai 5 INDRA ( PANCA = 5 ). padahal yang sebenarnyan ada 6,di sebut PANCEN DRIYA / KETETAPAN KEHENDAK .
yang ke 6 adalah adanya UCAPAN , di lambangkan sang GATUTKACA , yaitu anak dari sang WERKUDARA hasil pernikahan dengan dewi HINDHIMBA / ARIMBI . karna sebelum PANDAWA menikah dengan dewi wara DRUPADI . WERKUDARA terlebih dahulu menikah dengan dewi HINDHIMBA dan mempunyai 1 anak GATUTKACA .
kenapa GATUTKACA tidak menjadi anak dari RETNA DRUPADI sebab DRUPADI menjadi lambang sang HURIP . karna itulah hanya punya anak 5 PANCABALA . ke 5 INDRA nyata terjadi dr KUASA / KEHENDAK HIDUP . sedangkan hidup tidak kuasa membuat UCAPAN , hanya bisa membuat SUARA . yang pada kenyataanya adanya UCAPAN itu terjadi dari hidup bermasyarakat.yang lalu di terima oleh INDRA , tanpa adanya pelatihan dari kecil maka seorang anak akan menjadi bisu.

kembali lagi pada GATUT KACA yang menjadi lambang SUARA lalu menjadi UCAPAN , adanya SUARA yang menjadi UCAPAN harus di olah oleh PANCA INDRA , karna itu walaupun GATUT KACA menjadi anak pertama PANDAWA dari WERKUDARA , namun sebenarnya anak terakhir dari dewi DRUPADI . sedangkan SUTASOMA menjadi lambang PENCIUMAN . GATUTKACA menjadi lambang SWARA + BICARA / UCAPAN .
adanya PENCIUMAN itu kenyataanya NAFAS , begitu juga adanya SUARA + UCAPAN . kesemuanya itu terjadi dari jalanya HAWA / UDARA . dan HAWA dilambangkan dengan sang WERKUDARA .

di sebutkan bahwa sang GATUTKACA beristrikan dewi PREGIWA.
PREGIWA = PREGI HAWA , PREGI = PRAWAN = PARABAN = PRABAN = SOROT , juga berarti SUCI/HIDUP .
PREGI = TUK . TEMPAT / WADAH . karna itulah GATUTKACA bisa TERBANG TANPA SAYAP , dan di ceritakan saat di ANGKASA / ANTARIKSA , sering bertemu dengan GEMURUH PETIR . dan dia pula yang menjadi RAJA nya . dan sesungguhnya GEMURUH PETIR itu adalah sang GATUTKACA sendiri,karna GEMURUH = SUARA . yang terjadi dari PERPADUAN HAWA . adanya PREGIWA menjadi istri GATUTKACA di maksudkan,adanya SUARA itulah kenyataanya HAWA . sedangkan HAWA itu ya SUARA , atau HAWA itu yang MENAMPUNG SUARA juga MENGELUARKAN SUARA .
sedang saudara dari PREGIWA bernama PREGIWATI di peristri PANCABALA . PREGIWATI = TEMPAT RASA . WATI = tempat yang SUCI . jadi maksudnya ke LIMA INDRA itu adalah RASA yang SUCI . SUCI disini bermakna HIDUP/LANGGENG .
dalam BARATAYUDA , PANCABALA ini TERBUNUH oleh sang ASWATAMA disaat mengamuk di tempat PANDAWA , sedangkan sang GATUTKACA terbunuh oleh sang KARNA . KARNA = TELINGA . maksudnya adalah adanya UCAPAN yang tidak bisa diterima oleh TELINGA lain karna sudah terbongkar keJELEKanya . atau bila TELINGA kita tidak mau menDENGAR tentang adanya UCAPAN JELEK . disitulah sang KARNA telah memBUNUH sang GATUTKACA . sedangkan ASWATAMA menjadi lambang saat berMEDITASI . maka seyogyanya kita harus melakukan MEDITASI semampunya,agar supaya KETETAPAN KEHENDAK sang PANCABALA bisa terbunuh.atau tidak tercemar oleh kuasa KEHENDAK yang bersumber dari 6 PERKARA yaitu :

1.
PENGLIHATAN sang PRETIWINDYA , yang MEMBUAT kehendak MELIHAT WARNA WARNI yang SERBA INDAH .
2 .
PENCIUMAN sang SUTASOMA , yang MENURUTI kehendak MENCIUM BAU yang SERBA HARUM .
3 .
PENDENGARAN sang SUTAKIRTI, yang MEMBIMBING kehendak dalam MENDENGAR SUARA yang TERLANTUN INDAH,terlebih yang berhubungan dengan CINTA KASIH / ASMARA.
4 .
PANGRASA LIDAH sang SATANIKA , MENGUMBAR kehendak segala RASA MAKANAN juga MINUMAN yang SERBA ENAK .
5 .
RASA ANGGOTA sang SRUTAKARMA , MENURUTI kehendak KENIKMATAN PRIBADI ( males,malu,dan lain sebagainya ), terlebih MENGUMBAR HASRAT KENIKMATAN / ASMARA .
6 .
UCAPAN sang GATUTKACA , MEMBUAT KUASA keluarnya SUARA KASAR / BEKU seperti NAFSU MARAH dan lain sebagainya,juga SUARA yang MERDU namun MENGHARAP JASA .

karna itu juga sang GATUTKACA memakai TLUMPAH MADUKACARMA . MADU = keluarnya UCAPAN MANIS , KACARMA = KA AWAK / KA DIRI / dalam DIRI .
PANCABALAWITYA kecuali sang GATUTKACA ,semua terbunuh oleh sang ASWATAMA . ASWATAMA = ANAK KAPAL , ASWA = KAPAL PERANG . TAMA = UTAMA . KAPAL disini sebagai KENDARAAN , bermakna KENDARAAN yang UTAMA / LAKU UTAMA .
dalam BARATAYUDA,ASWATAMA di beri SENJATA oleh ayahnya sang DURNA . yaitu CUNDAMANI .
CUNDA = CUNDUK / COCOK . MANI = MANIK = RASA . maksudnya TUNGGAL RASA .
ASWATAMA lahir dari dewi WILUTAMA yang berwujud KUDA SEMBRANI yang bisa TERBANG .
WILU = ILU = AIR . AIR sebagai lambang KAWERUH / PENGETAHUAN (golek banyu bening). dewi WILUTAMA = KEUTAMAAN dalam mencari ILMU / KAWERUH . adanya bisa terbang sebagai lambang TARIKAN NAFAS kita yang bermuara di UBUN UBUN . juga KELUAR MASUKnya NAFAS adalah pelajaran yang paling UTAMA . adapula makna lain dari ASWATAMA dan dewi WILUTAMA , cari dalam serat MADYA BAWANA .
perang antara ASWATAMA dengan ARJUNA , keduanya sama sama mengeluarkan SENJATA BRAMA , disini sebagai perumpamaan kita melakukan pekerjaan.umpama kita merasakan kebenaran di dua sisi,hendaknya dipakai salah satu.jadi yang begitu ya di adu saja,dan pada kenyataanya yang harus kalah dialah yang salah perbuatanya.dan yang di katakan dimanapun / daerah yang terkena / kejatuhan JEMPARING tadi tidak akan kejatuhan hujan selama 12 TAUN . ini sebagai lambang dimana orang yang kalah / dalam memerangi hawa nafsu akan hilang PENGERTIAnya / KAWERUHnya . HUJAN dilambangkan sebagai lambang ILMU . HUJAN = UDAN / jawa = UDANI = NGAWRUHI .
yang disebut,setelah ASWATAMA menyerahkan senjata CUNDAMANI kepada ARJUNA karna kalah,lalu disabda oleh bathara KRISHNA , bahwa ASWATAMA harus berkelana sampai 3000 TAUN lamanya,maksudnya laku MEDITASI itu maksudnya kita menempatkan PENGLIHATAN berada dalam INTI PENGLIHATAN . yaitu PENGLIHATAN yang keluar itu dimasukkan ke dalam INTI PENGLIHATAN agar tidak melihat apa apa.dan INTI PENGLIHATAN itu ada di dalam RASA HIDUP yang SEJATI .
jadi bila kita tidak melakukan laku MEDITASI hidup kita bisa di umpamakan MENGEMBARA / AMBRAUNG . sebab tidak sampai menempati RUMAH kita yang SEJATI seperti yang di sebut di atas.
sedang ASWATAMA menerima dari bapa DURNA , BAPA menerima dari batara GURU , artinya kita tidak bisa hanya dengan MEMBACA , atau WEJANGAN GURU . namun tercapainya ILMU harus dengan KETULUSAN NIAT kita sendiri.akhirnya KETULUSAN itulah yang bisa MENUMBUHKAN PENCERAHAN dalam diri.maka kita akan mampu menerima PENCERAHAN dalam diri bila sudah diterima SEMPURNA dalam berMEDITASI yaitu mampu MENYATUKAN LAHIR dan BATIN .

// KUOSO NJUMBUHAKE MAWURING KAWULA GUSTI //

nuwun

Selasa, 04 Mei 2010

KIDUNG SUKSMAWEDHA

DANDHANGGULA


1.
ana kidung reke angartati
sapa weruh reke araningwang
duk ingsun ana ing ngare
miwah duk aneng gunung
ki samurta lan ki samurti
ngalih aran ping tiga
artadaya tengsun
araningsun duk jajaka
ki hartati mangke araningsun ngalih
sapa wruh araningwang


2.
sapa weruh kembang tepus kaki
sasat weruh reka artadaya
tunggil pancer sesantine
sapa wruh ing panuju
sasat weruh pagere wesi
rineksa wong sajagat
kang angidung iku
lamun dipun apalena
kidung iku den tutuk padha sawengi
adoh panggawe ala


3.
lawan rineksa dening hyang widi
sakarsane rineksa dening hyang
rineksa ing jalma kabeh
kang maca kang angrungu
kang anurut miyang animpeni
yen nora biso maca
simpenana iku
temah ayu kang sarira
yen linakon rineksa sasedyaneki
lan rineksa dening hyang


4.
kang sinedya rineksa hyang widi
kang kinarsan dumadakan kuna
tur sinihan pangerane
nadyan tan weruh iku
lamun nedya muja samadi
sasaji ing sagara
dadya ngumbareku
dumadi sarira tunggal
tunggal jadi swara awor ing hartati
aran sekar jempina


5.
samadine ingaran panjadi
milu urip lan milu pejah
tan pisah ing saparane
paripurna satuhu
anirmala waluyajati
kena ing kene kana
ing wusananipun
ajujuluk adisuksma
cahya ening jumeneng anenga hartati
anom tan kena tuwa


6.
panunggale kawula lan gusti
nila ening ening arane duk gesang
duk mati nila arane
lan suksma ngumbareku
ing asmara raga yekti
durung darbe pangarah
duk rarene iku
awyah bisa dedolan
aran sang hyang jati iya sang hartati
yeku sang hartadaya


7.
dadya wisa mangkya amartani
lamun marta atemahan wisa
marma hartadaya rane
duk lagya aneng gunung
ngalih asmarajati
wayah tumekeng tuwa
emut ibunipun
ni penjari lunga ngetan
ki hartati nurut gigiring marapi
anulya mring sundara